W Polsce nie ma Ambasady Madagaskaru i na Madagaskarze nie ma naszej ambasady.
Koszty:
Wiza kupiona na lotnisku w Antananarivo: 26 USD
Bilet lotniczy: ok. 1200 USD
Należy mieć ze sobą 15-20 USD/dzień, z czego 10 USD w zupełności wystarcza na nocleg w hotelu i wyżywienie.
Podatek wylotowy (kiedy opuszczamy Madagaskar): ok. 23 USD
Zdrowie:
Dobrze byłoby szczepić się na żółtaczkę typu A i B. Koniecznie trzeba zażywać leki antymalaryczne: Arechin, Nivaqine (Lariam jest prawdopodobnie nieskuteczny). Pić dużo wody (mineralna do nabycia prawie wszędzie). Mięso spożywać wyłącznie dobrze ugotowane lub usmażone. Żywność przesalać, spożywać zwiększone ilości witamin i minerałów.
Zagrożenia:
Zwracać szczególną uwagę na swój dobytek. Pieniądze nosić w saszetce na pasku lub na szyi. Szczególnie w dużych miastach uważać na kieszonkowców i nie wychodzić samemu na przechadzkę po zmierzchu. Nie popisywać się swoim super aparatem fotograficznym lub kamerą.
Przydatne przedmioty:
Mała kłódka, zatyczki do uszu, krem z filtrem UV, latarka na głowę - tzw. czołówka.
Język urzędowy:
malgaski i francuski
Waluta:
1 ariary - w tekście pojawiać się może stara waluta - frank malgaski, który nadal w odległych terenach może być używany mimo, że zmiana waluty nastąpiła w 2005 roku. Ciekawostką jest też to, że 1 ariary dzieli się na 5 iraimbilanja. Kurs wymiany 1 ariary = 5 franków malgaskich.
Przykładowe ceny:
hotel 4-10 USD, obiad 0.60-5 USD, chleb (bagietka pszenna) 0.2 USD, woda mineralna 0.6-1 USD, wstęp do parku narodowego 10 USD, wynajęcie przewodnika 5-12 USD, rozmowa telefoniczna z Polską 3.5 USD/min
Najlepszy termin na zwiedzanie:
sierpień – październik
Klimat:
pora deszczowa od grudnia do kwietnia; wschód i północ wyspy - przewaga klimatu tropikalnego wilgotnego, południe - klimat tropikalny suchy
Transport wewnętrzny:
Samoloty Air Madu latają do wielu miejsc na Madagaskarze. Bilety nie są drogie. Dodatkowo można zaoszczędzić 50%, jeśli przyleciało się na wyspę właśnie tymi liniami. Autobusy praktycznie nie istnieją, ale zamiast nich kursują tanie minibusy lub

jeszcze tańsze tzw. taxi-brousse (czyt. taksi brus), które zwykle są pick-up'ami, naładowanymi ludźmi i bagażami do granic możliwości.
Noclegi:
W każdej dużej wiosce leżącej przy głównej drodze znaleźć można ubogi hotel. W miastach hotele mają z reguły trochę wyższy standard (prąd, prysznic). W regionach odległych od cywilizacji (czytaj: drogi) przenocować można we wiosce po uzyskaniu zgody.
Wyżywienie:
Nie ma z tym najmniejszego problemu. We wioskach są sklepiki, gdzie można dostać pieczywo francuskie i wodę mineralną (w najgorszym przypadku: mydło, ryż, Coca-colę i piwo).

W dużych wsiach i miastach są „hotely”, czyli bary, w których można zjeść ciepły posiłek - ryż z kawałkami mięsa.
Przewodniki i mapy:
Lonely Planet "Madagascar and Comoros" - bardzo dobry przewodnik, ale podane w nim ceny są zaniżone w stosunku do rzeczywistych (z wyjątkiem cen biletów Air Madu)
Mapa "Madagaskar" 1:2000000 wydana przez Ravenstein Verlag GmbH, jest w zupełności wystarczająca. Dokładniejsze i z reguły mało aktualne mapy można nabyć w Antananarivo.